سیلیکاژل، فراگیرترین نوع دسیکانت است که دارای قدرت محافظتی بسیار کارآمد در آب و هواهای متفاوت می باشد.
ماده ای است که در جنگ جهانی دوم توسط آلمانی ها به نام “سنگ معجزه گر” شناخته شد.
ترکیب اصلی سیلیکاژل دی اکسید سیلیکون است که از اختلاط سیلیکات سدیم و اسید سولفوریک تحت شرایط کنترل شده خاصی تولید می شود.
سیلیکاژل ماده ای غیرسمی، بدون بو، بدون مزه و از نظر شیمیایی غیرفعال است که دارای سطح تماس بسیار زیاد و نفوذپذیری بالایی می باشد. مناسب ترین شرایط محیطی برای سیلیکاژل که قادر است بیشترین میزان جذب رطوبت را داشته باشد، درجه حرارت اتاق (°30-20)و میزان رطوبت بالا (%90-60%) است که در چنین شرایطی سیلیکاژل توانایی کاهش رطوبت نسبی محیط را به میزان 40% دارا می باشد.
قدرت جذب سیلیکاژل در اثر آلودگی با گرد و غبار، مواد روغنی یا نفتی کاهش پیدا می کند.
سیلیکاژل آبی از ترکیب سیلیکاژل با نمک کبالت بدست می آید.
این ترکیب جدید در زمان اشباع شدن با رطوبت از آبی تیره به رنگ صورتی تغییر می یابد.
این نوع سیلیکاژل وقتی خشک است به رنگ آبی تیره و یا بنفش است و بعد از جذب رطوبت به تدریج تغییر رنگ داده و به رنگ صورتی و صورتی کم رنگ در می آید. در این مرحله سیلیکاژل می بایستی تعویض و یا احیا گردد.
سیلیکاژل آبی عموماً برای محصولاتی که نسبت به رطوبت هوا حساسیت بیشتری دارند مورد استفاده قرار می گیرد زیرا غیر فعال یا اشباع شدن آن بوسیله رطوبت به راحتی قابل تشخیص است.
همچنین بهتر است این نوع سیلیکاژل در صنایع دارویی و غذایی کمتر مورد استفاده قرار گیرد.
این نوع سیلیکاژل نیز در درجه حرارت °120 و بمدت تقریبا 12 ساعت قابل احیا و قابل استفاده مجدد می باشد.
گرچه با هربار احیا شدن در صدی از ظرفیت جذب آن کاسته می شود و استفاده از آن در موارد حساس توصیه نمی گردد.
نقد و بررسیها
هنوز بررسیای ثبت نشده است.